Johan Heinrich Dewitz - Historia Wysoczyzny Elbląskiej

Przejdź do treści

Dewitz Johann Heinrich ( *20.09.1706 r. w Elblągu, †4.10. 1767 r. w Elblagu).

Wójt elbląski, nadworny aptekarz królewski, autor herbarza patrycjatu elbląskiego. Syn Johanna, aptekarza miejskiego w Elblągu i tytularnego nadwornego aptekarza królewskiego. Matką jego była Maria Henryka z d. Thomas, córka pastora kościoła NP Marii w Elblągu. Miał trzech braci i dwie siostry.
      
Uczęszczał do gimnazjum elbląskiego. W trzynastym roku życia ojciec oddał go na dalsze wychowanie, dla doskonalenia łaciny i przyswajania języka polskiego pastorowi Nedeborowi i rektorowi Neumannowi w Nidzicy. Przebywał tam dwa lata, przez pięć następnych uczył się aptekarstwa w znakomitej gdańskiej aptece Michała Kergena. Zimą 1726/27 pracował w aptece swojego ojca w Elblągu. Następnie rozpoczął wędrówkę czeladniczą – odwiedził Królewiec, Lipawę, Mitawę i Rygę. Poznał język litewski. Z kolei, m. in. dla dalszego doskonalenia języka polskiego udał się do Warszawy, Lublina i Lwowa, a latem 1729 do Grodna. Ponad rok przebywał ponownie w Warszawie. Wreszcie udał się do Gdańska, gdzie przeżył w 1734 r. oblężenie miast przez wojska rosyjskie. W tymże roku umarł jego ojciec. Dewitz wrócił więc do rodzinnego Elbląga, by objąć po nim aptekę. Wcześniej, bo przywilejem królewskim z 27. IX. 1732, otrzymał tytuł nadwornego aptekarza królewskiego. W 1742 ożenił się z wdową Krystyną Agatą Meyenreis, a po jej śmierci z Katarzyną Marią Stahlenbrecher (1764). W 1755 r. Dewitz został członkiem II ordynku miejskiego, w 1761 – wójtem, a w 1761 – radcą przy kościele NMP. Posiadał dwa – dziś nie istniejące – majątki: Eichfelde i Linter Hof. Juz w czasie swych wędrówek czeladniczych żywo interesował się historią, heraldyką i numizmatyką. Zbierał polskie, pruskie i rzymskie. Ich zbiór (894 monety zbierane przez 30 lat), zinwentaryzowane w specjalnym katalogu w obawie przez rozproszeniem po swojej śmierci, przekazał gimnazjum elbląskiemu. Znany jest jako kontynuator kroniki Wilhelma Rupsona oraz autor dziejów Elblaga, pt. Sammlung einer Chronica oder Beschreibung der Stadt Elbing. Zbiorem materiałów źródłowych są jego prace o inskrypcjach i o epitafiach elbląskich, o genealogii rodzin elbląskich ilustrowane rycinami herbów oraz Documenta diversa Elbingensia. Dewitz interesował się także dziejami medycyny elbląskiej, jedno jego dzieło z tego zakresu zostało w 1750 r. wydane drukiem. Jest także autorem ciekawej – zachowanej w rękopisie – pracy o minerałach i roślinach lekarskich okolic Elbląga. Zmarł bezpotomnie.


Źródło:
Elbląski Wortal Historyczny [dostęp:15.11.2012]



Wróć do spisu treści